Week 1
All our dreams can come true, if we have the courage to pursue them. - Walt Disney
A dream does't become reality through magic; it takes sweat, determination and hard work. - Colin Powell
Deze twee quotes beschrijven heel mooi mijn situatie. Sinds vorig jaar maart/april ben ik begonnen aan de voorbereiding voor deze stage. Eerst een motivatiebrief en een CV schrijven voor de docenten en hopen dat ik mocht gaan naar het buitenland. Daarna beginnen zoeken naar waar ik nu eigenlijk wou en waar ik stage wou lopen. Een heel projectdossier schrijven en nog enkele documenten inorde brengen. Nadien eindelijk mogen mailen met de VSN (Volunteer Society Nepal) en alles inorde beginnen te brengen. En tot slot een heel uitgebreid dossier schrijven in het Engels als aanvraag voor een VLIR-beurs. Met dank aan Sanne & Evy, die mij geholpen hebben om spreektaal om te zetten in schrijftaal. Mijn grootste drijfveer om de beurs aan te vragen is dat ik zelf gekozen heb voor deze uitzonderlijke stage en dat ik niet wil dat mijn ouders hier voor opdraaien. Ik heb samen met mijn feestje en de reisbeurs geprobeerd om de grote kosten wat te verlichten voor mijn ouders. Op die manier leer ik ook wat op mijn eigen benen staan en zelfstandig te zijn.
02/02/2014, Zondag
Vandaag was de eerste dag in het gastgezin. Bij aankomst in het gastgezin kwam de gastheer open doen. Enkel hij was thuis, zijn vrouw was ergens naartoe en zijn twee kinderen waren naar school. Hij heeft een zoon en een dochter. Hun naam weet ik niet meer, want het zijn hier zo een moeilijke namen ;).
Een kwartiertje later stond Bishal, een medewerker van de VSN daar al. Hij ging Lore naar het schooltje leiden en haar daar wat uitleg geven. Hij vroeg ik mee wou komen. Met heel veel plezier ging ik mee. Het kon wel interessant zijn. Eenmaal aangekomen aan CBIA School leidde Bishal ons kort rond en bracht hij ons naar de directeur. Daar kreeg Lore meer uitleg over haar stage en zei hij dat ik zeker ook projecten mocht uitwerken hier in de school in het verlengde van mijn opleiding. Wel fijn om te horen. Nadien hebben we drie lessen meegevolgd: Sience (wetenschappen), English (Engels) en Maths (wiskunde). De meeste lessen worden in het Engels gegeven op de school. Enkel Nepali en Maths zijn in het Nepalees. Het schoolsysteem is wet wat anders dan bij ons. Hier kent men 10 graden, van 2,5 jaar tot 16 jaar. Elk lesuur duurt 40 minuten. In graad 1 en 2 hebben de klassen het hele jaar door dezelfde leekracht, zoals bij ons in het lager onderwijs. Vanaf graad 3 hebben ze per vak een andere leerkracht, zoals in het middelbaar in België. De kinderen gaan van 9u30 tot 15u naar school en hun middagpauze is een half uurtje. Elke school in Nepal heeft een ander uniform dat de kinderen elke dag moeten aandoen.
Tegen 15u kwam Bishal mij ophalen in het gastgezin om naar Sunrise Orphanage te gaan, het weeshuis waar ik 4 maanden stage zal lopen. In het weeshuis bleek dat er enkel de kinderen en een Chinese vrijwilligster aanwezig waren. Bishal heeft gebeld naar de manager van het weeshuis om te zeggen dat ik aangekomen was. Ze ging er binnen een half uurtje zijn. Hij heeft mij even aan de kinderen voorgesteld en dan ging hij door. Ik bleef dan maar even bij de vrijwilligster in het weeshuis. De kinderen bleken meteen door te hebben dat ik een vrijwilligster was. Ze stelde mij spontaan vragen, zoals wat is je naam?, vanwaar kom je?, hoe lang blijf je? Ze verschoten dat ik 4 maand bleef. Blijkbaar komen er doorheen het jaar af en toe Chinese studenten die twee tot drie weken vrijwilligerswerk komen doen. Twee meisjes waren al meteen afhankelijk en wouden graag mijn aandacht. Ik heb deze dan ook gegeven. Ze knuffelde mij, ze speelden met mij, kwamen op mijn schoot zitten, ... Dit was wel fijn omdat dit me een 'welkoms-gevoel' gaf. Ik voelde me meteen op mijn gemak in het weeshuis.
Daarna kwam de manager aan en heb ik een kwartiertje gesproken over praktische zaken. Ik zal moeten werken van 8u00 à 8u30 tot 9u30 in de ochtend en van 15u00 tot 17u00 à 18u00. Het leek alsof ik heel vrij was in mijn werkuren. In de ochtend moet ik de kinderen klaar maken om naar school te gaan en om 15u moet ik de kinderen op school opwachten. Ik werk van zondag tot vrijdag. Op zaterdag heb ik vrij. Dit is ook een weekend dag hier in Nepal. Ik vond het vreemd dat ik niet moest helpen dan, want dan zijn de kinderen juist in het weeshuis, maar dit hoefde echt niet zei de manager mij. Ze zei wel dat er een mogelijk bestaat om op zaterdag eens uitstap te doen met de kinderen. Dit lijkt me wel een leuk idee. Eerlijk gezegd zijn dit wel weinig uren, zeker als ik mijn stage goed wil volbrengen. Ik zal ik zeker nog eens over moeten spreken met de manager en eens kijken voor misschien een extra optie. Want als de kinderen naar school zijn kan ik zowiso niet werken in het weeshuis. Daarnaast heb ik gevraagd of er een mogelijkheid bestaat om een MAB (Muzisch agogisch Begeleiden) project op te starten. Dit is een project voor het verdiepingsspoor MAB waarbij we enkele sessies moeten geven aan de kinderen waarbij we ze meenemen in een veranderingsproces. Het hele project is gebaseerd op een hulpverleningsvraag van de kinderen. Ik heb het zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen en de manager was er heel opgetogen over. Ik mocht zeker dingen uit proberen met de kinderen.
De kinderen in het weeshuis zijn met 12. Twee oudere jongens, die voornamelijk voor hunzelf zorgen, en 10 kinderen van de lagere school leeftijd. De twee oudste jongens nemen wel vaak ook eens de zorg voor de kleine kinderen op, zei de manager.
Ik ben heel veel te weten gekomen vandaag. Het was een fijne en interessante dag. Wat rond gekeken en geobserveerd. Morgen begint mijn eerste stage dag. Benieuwd hoe die zal lopen :)
's Avonds ontmoette we in het gastgezin de kinderen en de gastvrouw. Hele lieve mensen. De vrouw kan niet zo goed Engels, maar ze doet wel heel hard haar best om Engels te spreken. Deze avond hebben we Dhal Bad gegeten (rijst = dhal; groentensoepje = bhad). Dit is iets typisch Nepalees. Bij de Dhal Bad geven ze ook nog iets van vlees of vegetarisch vlees. Alles wordt geserveerd in verschillende kommetjes en op je bord mag je dit zelf mengen. Deze avond was het heel lekkere Dhal Bad, maar wel een beetje spicy.
03/02/2014, Maandag
Misschien om verwarring te vermijden: Nepalese schoolweken beginnen op zondag en eindigen op vrijdag. Zaterdag is weekenddag en is de laatste dag van de week. Daarom begint mijn blog ook op zondag. Onderweg naar het weeshuis stopte er opeens een taxi om te vragen of ik ergens moest zijn. Ik vond het wel grappig, want ik was gewoon aan het stappen, maar waarschijnlijk dacht die: “Oh, een Westerling, een toerist”. Eenmaal aangekomen in het weeshuis waren de kinderen zich al aan het aankleden met Karmen. Eenmaal de kinderen aangekleed waren hebben we ze naar het school gebracht. En dan zat mijn taak er voor deze ochtend er al weer op voor deze ochtend.
Tegen 14u30 ben ik dan vertrokken naar het “women center”. Enkele dagen geleden hadden we traditionele stoffen gekocht en daar zouden ze deze kleren om maat maken. Onze gastvrouw vertelde gisteren avond dat we die zeker moesten laten maken want zondag is het een feest ter ere van hun zoon. Toen ik aankwam om iets na half was het "women center" gesloten. Heel vreemd. Dus dan ben ik maar doorgegaan naar hde school. Om 15u was de school uit en kwamen de kinderen naar buiten. We moesten nog een half uurtje wachten tot het laatste meisje buiten kwam. Blijkbaar kreeg zij na school nog een extra les en wat oefeningen van een juf. Als we iedereen verzameld hadden zijn we naar het weeshuis gegaan. Alle kinderen lopen school in CBIA (Career Building International Academy).
In het weeshuis heb ik de kinderen geholpen met hun uniform uit te doen en hun speel kleren aan te doen. Het meeste kunnen ze wel zelf, maar soms moet je eens helpen met opplooien en het in hun kast te leggen. Dan zijn de kinderen hun huiswerk gaan maken, buiten op ene klein tafeltje met matten er onder om op te zitten. De meeste begonnen spontaan goed hun huiswerk te maken. Ik heb hen geholpen, zonder het voor hen te doen. Met het Nepalese huiswerk (1 vak) kon ik wel niet helpen. Daarna was er eigenlijk niet veel meer te doen. Ik merkte dat de kinderen het heel gewoon waren om zichzelf bezig te houden. Sommige waren aan het spelen met een auto op het dak waarbij ze een zelfgemaakte achtbaan hadden gebouwd, andere waren beneden aan het voetballen, andere waren op de kamers en nog andere kinderen waren aan het spelen in de hoek van het huiswerk. Ik ben overal zo een beetje langs gegaan en heb was met hen meegedaan, om zo een beetje een band te smeden.
Ik ben nu voornamelijk aan het observeren en aan het kijken hoe het loopt. Wat de kinderen doen, hoe het weeshuis te werk gaat en hoe de vrijwilligers en de begeleiders werken.
04/02/2014, Dinsdag
Vandaag is het een feestdag. Het feest ter eren van de goden van onderwijs. Nieuwe leerlingen mochten vandaag voor de eerste keer naar school komen. De oudste leerlingen zorgden er voor dat alles in goede banen liep en dat de kinderen mooi op rijen gingen staan. De kinderen moesten heel lang blijven staan op rijen omdat er tussen 8u en 9u nog steeds mensen toe kwamen. De ouders en begeleiders mochten deze dag meekomen naar school en kijken/meedoen met het feest. Tegen 9u gaf een leerkracht een speech en zongen kinderen een lied. Vanaf dan begon de ceremonie. De kinderen moesten een toer lopen dat uit kwam bij het kleine kappelletje. Daar moesten ze bidden en een beetje verder kregen ze een Thikka als zegening op het hoofd. Thikka is gemaakt uit rijst met een kleur. Deze keer was het een rode Thikka. Lore, Karmen en ik hebben ook een Thikka gekregen. Tot slot kreeg iedereen een bordje met fruit als ontbijt.
Om 10u30 zijn we met Kalpana, de manager van het weeshuis, naar de kleermaker geweest om onze kurta en suruwal te laten maken. Bleek dat een van mijn stoffen beschadigd was en dat Lore haar stoffen van haar broek te kort waren. We moesten dus terug gaan naar het winkeltje van waar we het gekocht hadden. Daarna zijn we terug gegaan naar de kleermaker om ons op te meten. Ik ben benieuwd wat het gaat worden! :)
Daarna zijn we terug spelletjes gaan spelen en kwamen een aantal jongens mij spontaan heel lange knuffels geven. Ze vroegen mij dingen over België en over mij als persoon. Wel leuk want zo leerde ze mij wat beter kennen en ik hen ook. Want ik stelde hen natuurlijk ook vragen. Wat mij opviel was dat de kinderen zichzelf heel goed kunnen bezig houden als je niet met hen speelt. Ze spelen met vanalles en niets. Ze zag ook wel dat de kinderen genoten van mijn aandacht. De kinderen in het weeshuis lachen ook veel en zien er gelukkig uit, ondanks hun minder fijne situatie.
05/02/2014, Woensdag & 06/02/2014, Donderdag
Ik heb het gevoel dat ik de kinderen van het weeshuis stilaan begin te kennen. In de ochtend vragen de kinderen mij soms om hen te helpen, na schooltijd help ik hun met hun huiswerk en daarna spelen we samen spelletjes en doen we toffe dingen zodat we elkaar beter leren kennen. Ik ben nu vooral bezig om een band te scheppen met de kinderen en om respect te krijgen van hun.
Ik ben ook te weten dat er een 'Toy-library' is in het weeshuis. Dit is een kast waar speelgoed, nieuwe schoolspullen en mappen per kind in zitten. Vorige vrijwilligers hebben deze kast gemaakt omdat de kinderen niet altijd geleerd hebben om respectvol om te gaan met deze dure dingen. Deze kast kan op slot en op speciale dagen en op vrijdag gaat deze kast open en mogen de kinderen kiezen met welk speelgoed ze willen spelen. Dit betekend natuurlijk niet dat de kinderen op de andere dagen met niets kunnen spelen. Zoals een bal en andere dingen hebben de kinderen wel elke dag. Het gaat meer over dure dingen zoals een cricketset bijvoorbeeld. In de kast zitten ook schoolspullen voor als iets op (vb penvulling) is of kapot is. Daarnaast heeft elk kind ook een persoonlijke map waar de vrijwilligers foto's en tekstjes kunnen in plakken zodat de kinderen herrinneringen hebben. Ik vind dit een heel mooi initiatief.
Sinds vandaag heb ik mijn haar met Henna geverfd en ben ik dus officieel ros! Vele mensen hier in Nepal verven hun haar met Henna omdat dit heel gezond en voedend is voor je haar. Onze gastvrouw was heel blij dat ik mijn haar geverfd heb met Henna. Het resultaat is wel fijn!
Deze avond is Fien toegekomen, een meisje van de HUB die Sociaal werk studeert. We kende haar al van in Brussel en we waren dus bij dat ze eindelijk toegekomen is in het gastgezin.
07/02/2014, Vrijdag
Deze avond zijn we met een groep van 12 personen naar Thamel getrokken om daar avondmaal te eten. Thamel is de toeristische buurt van Kathmandu. We zijn gaan eten in OR2K en het was super lekker. Het was een heel gezellige boel. Tegen 22u30 hebben we een taxi genomen terug naar het gastgezin. Je kan een foto vinden in mijn fotogalerij van deze fijne avond!
08/02/2014, Zaterdag
Dit was mijn vrije dag in de week. We hebben onze gastvrouw beloofd om haar te helpen met de voorbereidingen van het feest van morgen. Morgen is het Berthaman. Dit is een feest voor haar zoon die 14 jaar is. Het is een ritueel ter overgang naar de volwassenheid. Dus na het feest zal de jongen behoren tot de volwassenen.
Er komen een 200 tal personen, dus er was veel werk. We hebben eerst wat uitgeslapen en dan zijn Lore, Fien en ik gaan helpen. In de namiddag hebben we ook nog wat gewerkt voor school (dagboek, ideeetjes opschrijven, observaties opschrijven, ...).
Vandaag zijn onze Kurtha en Suruwal klaar. In de namiddag zijn Lore en ik deze gaan halen. Het is echt een mooi eindresultaat. Omdat jullie waarschijnlijk allemaal benieuwd zijn zal ik er een foto op zetten :).